De verkoop van je onderneming is een complex geheel met veel juridische aspecten. Hoe ziet zo’n verkooptraject er nu eigenlijk uit? Grofweg worden de volgende stappen doorlopen bij een overname:
- kennismaking en verkennende gesprekken;
- opstellen van een geheimhoudingsverklaring;
- samenstellen en verstrekken van een informatiememorandum;
- opstellen en ondertekenen van een intentieverklaring, ook wel letter of intent genoemd;
- due dilligence onderzoek;
- onderhandelingen;
- ondertekening van de zogenaamde SPA (Share Purchase Agreement/ koopovereenkomst);
- ‘closing’ (de overdracht van de aandelen of de activa).
Bij de overdracht van de onderneming worden vaak de aandelen verkocht, terwijl bij de verkoop van eenmanszaak of vennootschap onder firma veelal de activa (voorraden, inventaris, e.d.) worden verkocht.
Dwaling
Zoals gezegd, heeft een overname nogal wat juridische facetten. Zo is er de informatie- of mededelingsplicht. Als verkoper moet je de koper alle informatie geven die voor hem van belang is. Dit is belangrijk om te voorkomen dat de koper zich voor het sluiten van de overeenkomst een onjuiste voorstelling maakt. Voldoet de verkoper niet aan zijn informatieplicht dan kan de koper zich later gerechtvaardigd op het standpunt stellen dat hij heeft gedwaald (artikel 6:228 BW). De koopovereenkomst kan dan alsnog worden ontbonden. Tegenover deze bescherming voor de koper, staat de onderzoeksplicht van de koper (bijvoorbeeld door een due dilligence onderzoek). Ook hij heeft immers een eigen verantwoordelijkheid bij de overname. Laat de koper grondig onderzoek na dan kan dit een eventueel beroep op dwaling in de weg staan of beperken.
Contractvrijheid
Gaandeweg het proces van de overname worden diverse schriftelijke stukken opgesteld. Voor de meeste stukken geldt contractvrijheid. Dit betekent dat je deze stukken zelf kunt vormgeven. Je kunt denken aan de genoemde geheimhoudingsverklaring (hoe moeten partijen omgaan met vertrouwelijke informatie die zij uitwisselen), de intentieverklaring (o.a. de condities waaronder partijen een koopovereenkomst aan willen gaan en/of de condities waaronder de onderhandelingen kunnen worden afgebroken) en de koopovereenkomst. In die laatste overeenkomst wordt de overname vastgelegd. Naast afspraken over wat er wordt overgedragen, de prijs en de wijze van levering, bevat de koopovereenkomst vaak garanties en vrijwaringen. Als voorbeelden kunnen worden genoemd: garanties over de inbaarheid van de debiteuren, de courantheid van voorraden of toereikende voorzieningen. Zulke garanties zijn normaal gesproken beperkt in tijd en omvang. Dit betekent dat je binnen een bepaalde periode een beroep kunt doen op de garantie en dat dit slechts mogelijk is tot een bepaald bedrag. Bij vrijwaringen moet je denken aan specifieke voorzienbare risico’s (bijvoorbeeld: alsnog oninbaarheid grote debiteur) waarover koper en verkoper op voorhand afspraken willen maken. Dit soort afspraken worden opgenomen om de risico’s tussen partijen te verdelen en vast te leggen..
In zijn algemeenheid geldt dat de verkoop of koop van een onderneming veel juridische elementen bevat. Het is niet alleen van belang wat je verkoopt en wat je moet meedelen aan de koper, maar ook de manier waarop de documenten juridisch worden ingericht is van groot belang.
(Bron: Jan)
